Bu haftanın demecinde, benim çok sevdiğim bir kavram üzerinde konuşacağız. Trasmedia Storytelling… 

İlk olarak Amerikalı Prof. Henry Jenkins’in kitabı “Yakınsama Kültürü/ Convergence Culture”da ele alınan trasmedya kavramında aslında dijital pazarlama sektöründekilerin çok iyi bildiği, “Convergence / hem içeriklerin hem de onları taşıyan mecraların yakınsaması” ve “Engagement / hedef kitlenin interaktif biçimde iletişim sürecine katılması” temellerine dayanıyor. 

Dijitalin zirvede olduğu bu çağlarda, markaların gelenekselin dışına çıkması ve tüketiciyi sadece tüketici olarak görmemesi gerekiyor. Fakat bir taraftan da markaların, tüketicinin kafasını kaldırdığı, gözünü açtığı her yerde karşısına çıkması, görmesi, seslenmesi de tüketicinin bu olguya alışıp duyarsızlaşması anlamına geliyor. Böylece markanın iletişim çabaları, tüketicinin algısı dahiline giremiyor ve yetersiz kalıyor. Çünkü markalar, tüketiciyi yakalayamıyor. Hal böyle olunca da, reklam ve pazarlama dünyası gün geçtikçe evrilmeye devam ediyor ve bu yeni reklam-pazarlama dünyasında markaların salt ihtiyacı olarak “hikaye anlatmak” bizlere göz kırpıyor. Şayet markaların, tüketicinin ilgisini uyandırıp, eğlendirip, duyularını harekete geçirip, farklı bir içerik deneyimi kazandırmak gibi bir amacı varsa, transmedya hikaye anlatımı harika bir aspirin. Fakat özünde hikaye olsa da, transmedyanın hikayeden daha fazlası olduğunu da unutmamak gerekir.

Anlatılacak hikayenin, tüketici tarafından sahiplenilmesi, kendini hikayenin içinde bulması, derinleşmesi ve böylece de kişiselleştirmesi; bizlerin de, hikaye anlatımını çeşitlendirerek ve farklı mecraları kullanarak geniş ve çeşitli kitlelere farklı bakış açıları oluşturmak, tüketicinin beklentilerini cevaplayabilecek şekilde hikaye örgüsünü hazırlamak ve anlatılanları uygulamak transmedia storytelling temel taşını oluşturmakta. Bunu da, sanal dünya ile reel dünya arasındaki keskin sınırların kalkmış olmasından sağlayabiliriz. Farklı platform ve iletişim kanallarını kullanıp, bölümlendirmekle beslenebiliriz. 

Türkiye’deki iletişimdaşlarımız için henüz oldukça taze olan transmedya kavramı için ilk çalıştay, Selçuk Üniversitesi Reklamcılık Bölümü’nden kendi hocalarımın imzasını taşıyor. 

Dünyadan transmedia storytelling örnekleri olarak; Star Wars, Iron Man, Batman, Game of Thrones, Lost, The Hunger Games, Star Trek, Spider Man, Matrix, Heroes, Southland Tales. Türkiye’den ise; Galaxy Note 3-Galaxy Gear, Turkcell-Kardelenler, Coco Star-Yaman Gezgin, Orhan Pamuk Masumiyet Müzesi, Miller-Ritmi Koru, Doritos Akademi, Medcezir-Eylül’ün Blog Notları olarak verebiliriz.

Transmedya kavramının  çok daha iyi betimlenebilmesi için,; Medcezir-Eylül’ün Notları’nı açıklamak istiyorum. 2013 yılında Medcezir dizisi ile Samsung bir anlaşma yapıyor ve bu anlaşmada, modayı yakından takip eden Eylül karakterine ait bir blog oluşturuluyor. Eylül’ün Notları adındaki bu blog, Vogue dergi editörlerinin de katkılarıyla platform üzerinden markalı ve markasız olmak üzere blog içerikleri üretiliyor. Dizi içerisinde de bloga yönlendirmek için etkileşim sağlanıyor ve belli bir trafik yakalanıyor. Eylül karakteri ve izleyicinin ilk etkileşim kurgusunda ise; yılbaşı gecesi ne giyeceğine karar veremeyen Eylül’ün, bu soruyu blog üzerinden takipçilerine sorması ve yaptığı çeşitli kombinleri paylaşmasıyla başlıyor. Oylama için 3 gün süre tanınıyor ve bu sürenin sonunda 50 binin üzerinde oy geliyor, Eylül’ün yılbaşı gecesinde giyeceği kombine karar veriliyor. Bu şekilde izleyiciler dizinin içerisine dolaylı yoldan dahil ediliyor. Yılbaşı gecesinde de Eylül’ün babası, Samsung Galaxy Gear’ı hediye ediyor ve Eylül kombinini tamamlıyor. Samsung Galaxy Gear, Medcezir dizisi aracılığıyla “yılbaşı için en güzel hediye” mesajını tüketiciye doğrudan ulaştırmış, ürüne ve markaya da algı yaratmış oluyor. 

Yepyeni hikayelerin parçası olmanın tekrar tanımlanacağı güzel günlere...